Drodzy Czytelnicy,
czy znacie lub opiekujecie się osobą, która w wyniku choroby neurologicznej utraciła zdolność komunikowania się z otoczeniem? Czujecie się osamotnieni i wypaleni mnogością wyzwań związanych z chorobą bliskiej osoby? Czy chcecie poznać sposoby rehabilitacji takiej osoby, potrzebujecie wsparcia psychologicznego lub chcecie podzielić się swoimi doświadczeniami?
Zadzwońcie do nas!
Od stycznia bieżącego roku, w Karkonoskim Sejmiku Osób Niepełnosprawnych w Jeleniej Górze przy ul. Osiedle Robotnicze 47a w ramach działalności Karkonoskiego Klubu Seniora i Wolontariusza zostaje uruchomiona pomoc dla rodzin i osób z chorobami neurodegeneracyjnymi lub po przebytych udarach bądź urazach mózgu, które utraciły lub mają zaburzone zdolności komunikowania się z otoczeniem.
Powstaje Stowarzyszenie Osób z Zaburzeniami Komunikacji „Integralni”. Dyżur telefoniczny pod numerem 516–784-387 we wtorki i czwartki od godziny 14.00 do 15.00 pełni logopeda Luiza Koksztys.
Pojawienie się choroby w najbliższym otoczeniu najczęściej wywołuje lęk przed tym, co nas czeka. Często jest on potęgowany przez poczucie bezradności wobec nieuchronnych następstw. Zaczynają pojawiać się pytania: Co robić? Co teraz będzie? Jak dalej żyć? Można zminimalizować obawy i zrobić wiele, aby złagodzić skutki choroby i nie dopuścić do drastycznego spadku jakości życia chorego i jego najbliższych. Im więcej informacji o sposobie postępowania z chorym i w chorobie uzyskamy, tym silniej będziemy mogli zmierzyć się z sytuacją.
Mową rządzi mózg. Mowa zależna jest od prawidłowego funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego, gdzie znajdują się ośrodki mowy, słuchu i wzroku.
U osób dotkniętych chorobami otępiennymi obserwuje się narastające trudności związane z myśleniem, pamięcią, rozumieniem, liczeniem, orientacją, zapamiętywaniem, zdolnością do uczenia się oraz zaburzenia zachowania i motywacji powodujące pogorszenie dotychczasowego funkcjonowania chorego. W zależności od stopnia zaawansowania choroby chory ma kłopoty z przypominaniem sobie znanych faktów, może mieć trudności w znalezieniu właściwego słowa, w zapamiętaniu informacji przekazywanej przez otoczenie. W miarę rozwoju choroby osoby takie stają się coraz mniej samodzielne, narażone są na sytuacje zagrażające ich bezpieczeństwu ( mogą zagubić się w znanej okolicy, mają problem z rozpoznawaniem najbliższych, z wykonywaniem prac domowych, z ubieraniem się, pojawiają się objawy nierozumienia mowy).Stopniowo zanikają reakcje na bodźce ze świata zewnętrznego, dochodzi do utraty intelektualnego kontaktu ze światem. Pojawia się konieczność całodobowej opieki pielęgnacyjnej.
Osoby po udarze lub urazie mózgu mogą prezentować zaburzenia mowy (w zakresie rozumienia jak i nadawania mowy), zdolności zapamiętywania, orientacji, osłabienie, niedowład lub paraliż oraz zaburzenia świadomości. W przypadku niedowładu lub paraliżu chory ma znaczne ograniczenia w zakresie mówienia, jego słowa mogą być niezrozumiałe dla otoczenia, mogą pojawić się problemy z pobieraniem i połykaniem pokarmów.
Człowiek istnieje w dużej mierze poprzez język, przez możliwość wyrażania siebie, poznawania i opisywania świata oraz nawiązywania relacji z innymi za pomocą języka.
Zaburzenia mowy powodują, że człowiek pozostaje osamotniony w społeczeństwie, ograniczają się jego możliwości rozwoju intelektualnego. Zaburzenia języka i systemu pamięci prowadzi do utraty tożsamości człowieka, gdyż rozpadowi ulega utrwalona w języku wiedza o świecie, a co za tym idzie mechanizmy za pomocą których ujmowana jest rzeczywistość.
Dodatkowo zaburzeniu ulegają relacje chorego z otoczeniem, który nie ma możliwości budowania, podtrzymywania kontaktów słownych. Potrzeba podstawowych potrzeb bezpieczeństwa, przynależności, szacunku i rozwoju zostaje w znaczący sposób ograniczona.
Zatem grupa osób z zaburzeniami komunikacji językowej narażona jest na spadek jakości życia, ulega zagubieniu w świecie.
Choroby ośrodkowego układu nerwowego prowadzą do sytuacji, w której chory staje się niezdolny do samodzielnego funkcjonowania. Odpowiednie leczenie oraz proces intensywnej, kompleksowej rehabilitacji może w znaczący sposób spowolnić tempo przebiegu choroby oraz poprawić poziom samodzielności chorego w wykonywaniu czynności życia codziennego, co ma ogromny wpływ na kondycję całej rodziny.
Aby otrzymać wsparcie i poczucie, że nie jesteście sami w zmaganiach z chorobą oraz pomoc, by stawić czoła codziennym trudnościom- zadzwońcie. Serdecznie zapraszamy do kontaktu.
Luiza Koksztys
Karkonoski Klub Seniora i Wolontariusza Jelenia Góra ul. Osiedle Robotnicze 47a (Siedziba KSON)
Dyżury: wtorki i czwartki od 10 do 13 tel. 75 75 24 254 e‑mail: biura@kson.pl