Kobie­ta cię­żar­na przy komputerze

Cią­ża to szcze­gól­ny okres w życiu każ­dej kobie­ty. W cza­sie cią­ży zarów­no dla swo­je­go zdro­wia, jak i dla zdro­wia dziec­ka kobie­ta musi zmie­nić dotych­cza­so­wy styl życia. 

Mar­twisz się, że pra­ca przy kom­pu­te­rze może zaszko­dzić Two­je­mu nie­na­ro­dzo­ne­mu dziec­ku? Na szczę­ście Kodeks Pra­cy chro­ni zdro­wie kobiet będą­cych w okre­sie ciąży.

Dzi­siej­sze kom­pu­te­ry są wypo­sa­żo­ne w osło­ny ekra­nów, dzię­ki cze­mu pole elek­tro­ma­gne­tycz­ne nie ma duże­go wpły­wu na orga­nizm ludz­ki, dla­te­go przy­szła mama może pra­co­wać przy kom­pu­te­rze pod warun­kiem że cią­ża roz­wi­ja się pra­wi­dło­wo i nie ma do tego przeciwwskazań.

Kobie­ta w cią­ży nie powin­na jed­nak sie­dzieć przed kom­pu­te­rem cały dzień. Zale­ca się, aby kobie­ty w cią­ży pra­co­wa­ły przy kom­pu­te­rze nie dłu­żej niż czte­ry godzi­ny w cią­gu doby. Nawet mimo krót­kie­go cza­su pra­cy radzi się kobie­tom w cią­ży prze­ry­wać pra­cę przy kom­pu­te­rze i parę minut pospa­ce­ro­wać, co zapo­bie­ga obrzę­kom nóg i bólom pleców.

Jak poin­for­mo­wać pra­co­daw­cę o cią­ży?
Nie ma obo­wiąz­ku pisem­ne­go infor­mo­wa­nia swo­je­go pra­co­daw­cy o cią­ży. Zgod­nie z art. 185 k.p. nale­ży przed­sta­wić świa­dec­two lekar­skie, w któ­rym cią­ża zosta­ła potwier­dzo­na przez lekarza.

Na pod­sta­wie art. 176 Kodek­su pra­cy nie wol­no zatrud­niać kobiet przy pra­cach szcze­gól­nie uciąż­li­wych lub szko­dli­wych dla zdro­wia, czy­li pra­cach nara­ża­ją­cych na:
1. Dzia­ła­nie pól elek­tro­ma­gne­tycz­nych.

Pra­ce w zasię­gu pól elek­tro­ma­gne­tycz­nych o natę­że­niach prze­kra­cza­ją­cych war­to­ści dla sfe­ry bez­piecz­nej.
2. Dzia­ła­nie pro­mie­nio­wa­nia joni­zu­ją­ce­go i nad­fio­le­to­we­go.
Pra­ce w śro­do­wi­sku, w któ­rym wystę­pu­je prze­kro­cze­nie 1/4 war­to­ści naj­wyż­szych dopusz­czal­nych natę­żeń pro­mie­nio­wa­nia nad­fio­le­to­we­go, okre­ślo­nych w prze­pi­sach w spra­wie naj­wyż­szych dopusz­czal­nych stę­żeń i natę­żeń czyn­ni­ków szko­dli­wych dla zdro­wia w śro­do­wi­sku pra­cy.
3. Pra­ce przy moni­to­rach ekra­no­wych w przy­pad­ku kobiet w cią­ży — powy­żej 4 godzin na dobę.
Prze­pi­sy nie uza­leż­nia­ją zaka­zu pra­cy przy moni­to­rze od stop­nia zaawan­so­wa­nia ciąży.

Wykaz takich prac szcze­gól­nie uciąż­li­wych lub szko­dli­wych dla zdro­wia okre­śla roz­po­rzą­dze­nie w spra­wie prac wzbro­nio­nych kobietom.

Cią­ża a kom­pu­ter
Jeśli kobie­ta pra­cu­je przy obsłu­dze moni­to­rów ekra­no­wych powy­żej 4 godzin na dobę pra­co­daw­ca powi­nien na pod­sta­wie art. 179 § 2 k.p. ogra­ni­czyć jej czas pra­cy do 4 godzin.
Pra­cow­ni­ca ma pra­wo odmó­wić wyko­na­nia zada­nia, gdy­by pole­ce­nie służ­bo­we zmu­sza­ło ją do pra­cy przy kom­pu­te­rze ponad 4 godzi­ny na dobę. Jeże­li pra­co­daw­ca w dal­szym cią­gu kazał­by cię­żar­nej pra­co­wać przy kom­pu­te­rze ponad 4 godzi­ny dzien­nie, to popeł­niał­by wykro­cze­nie zagro­żo­ne karą grzyw­ny na pod­sta­wie art. 281 pkt 5 k.p.

W przy­pad­ku, gdy skró­ce­nie cza­su pra­cy jest nie­moż­li­we lub nie­ce­lo­we, pra­co­daw­ca jest obo­wią­za­ny prze­nieść pra­cow­ni­cę do innej pra­cy, a w razie bra­ku takiej moż­li­wo­ści zwol­nić pra­cow­ni­cę na czas nie­zbęd­ny z obo­wiąz­ku świad­cze­nia pra­cy. W przy­pad­ku zwol­nie­nia z obo­wiąz­ku świad­cze­nia pra­cy pra­cow­ni­ca zacho­wu­je pra­wo do dotych­cza­so­we­go wynagrodzenia.

Pra­cow­ni­cy przy­słu­gu­je rów­nież doda­tek wyrów­naw­czy wów­czas, gdy zmia­na warun­ków pra­cy na dotych­czas zaj­mo­wa­nym sta­no­wi­sku pra­cy, skró­ce­nie cza­su pra­cy lub prze­nie­sie­nie pra­cow­ni­cy do innej pra­cy powo­du­je obni­że­nie wynagrodzenia.

Nie wię­cej niż 8 godzin
Pra­co­daw­ca nie może swo­bod­nie dys­po­no­wać cza­sem pra­cy cię­żar­nych kobiet. Nie ma pra­wa zmu­sić do pra­cy ponad nor­mę cza­su okre­ślo­ną prze­pi­sa­mi. Cię­żar­na kobie­ta nie może pra­co­wać dłu­żej niż osiem godzin i to nie­za­leż­nie od obo­wią­zu­ją­ce­go ją roz­kła­du cza­su pra­cy. Pra­cow­ni­ca zacho­wu­je pra­wo do wyna­gro­dze­nia za czas nie­prze­pra­co­wa­ny w związ­ku ze zmniej­sze­niem wymia­ru cza­su pra­cy. Pra­co­daw­ca musi prze­strze­gać rów­nież zaka­zu zatrud­nia­nia cię­żar­nych pra­cow­nic w godzi­nach nad­licz­bo­wych. Zgo­da pra­cow­ni­cy na pozo­sta­wa­nie w pra­cy dłu­żej nie będzie sku­tecz­na, zaś odmo­wa wyko­ny­wa­nia tego rodza­ju pra­cy nie może ozna­czać dla niej żad­nych ujem­nych skutków.

Obo­wiąz­ki pra­co­daw­cy
Ponad­to pra­co­daw­ca musi pamię­tać o poniż­szych kwe­stiach przy usta­la­niu czas pra­cy cię­żar­nej pra­cow­ni­cy:
— obo­wią­zek zmia­ny roz­kła­du cza­su pra­cy w spo­sób umoż­li­wia­ją­cy wyko­ny­wa­nie pra­cy poza porą noc­ną, a jeże­li jest to nie­moż­li­we lub nie­ce­lo­we, prze­nie­sie­nia do innej pra­cy, któ­rej wyko­ny­wa­nie nie wyma­ga pra­cy w porze noc­nej (względ­nie zwol­nie­nia na czas nie­zbęd­ny z obo­wiąz­ku świad­cze­nia pra­cy)
— zakaz zle­ce­nia pra­cy w godzi­nach nad­licz­bo­wych i zatrud­nia­nia w porze noc­nej
— zakaz zatrud­nia­nia w sys­te­mie prze­ry­wa­ne­go cza­su pra­cy bez zgo­dy pracownicy

Zwol­nie­nia na bada­nia
Na pra­co­daw­cy spo­czy­wa obo­wią­zek udzie­la­nia pra­cow­ni­cy cię­żar­nej zwol­nień od pra­cy na bada­nia lekar­skie prze­pro­wa­dza­ne w związ­ku z cią­żą. Obo­wią­zek ten spo­czy­wa na pra­co­daw­cy wów­czas, gdy są to bada­nia zale­co­ne przez leka­rza i gdy nie mogą być one prze­pro­wa­dzo­ne poza godzi­na­mi pra­cy. Za czas nie­obec­no­ści w pra­cy z tego powo­du pra­cow­ni­ca zacho­wu­je pra­wo do wynagrodzenia.

O łama­niu praw pra­cow­ni­czych pra­cow­ni­ca ma pra­wo poin­for­mo­wać Pań­stwo­wą Inspek­cję Pra­cy lub skie­ro­wać powódz­two do wła­ści­we­go miej­sco­wo sądu pracy.

Pod­sta­wa praw­na
1. Art. 148, art. 178 par. 1, art. 1781, 185 par. 2 usta­wy z 26 czerw­ca 1974 r. Kodeks pra­cy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).
2. Roz­po­rzą­dze­nie Rady Mini­strów z 10 wrze­śnia 1996 r. w spra­wie wyka­zu prac szcze­gól­nie uciąż­li­wych lub szko­dli­wych dla zdro­wia kobiet (Dz.U. nr 114, poz. 545 z późn. zm.).