Refun­da­cja wypo­sa­że­nia sta­no­wi­ska pra­cy bez­ro­bot­nej oso­by z nie­peł­no­spraw­no­ścią. Ela­stycz­ne roz­wią­za­nie dla pra­co­daw­ców zatrud­nia­ją­cych oso­by nie­peł­no­spraw­ne — Fun­da­cja Agenor

Sytu­acja osób nie­peł­no­spraw­nych na ryn­ku pra­cy w ostat­nich latach zmie­ni­ła się na lep­sze. Licz­ne kam­pa­nie spo­łecz­ne, pro­jek­ty porad­ni­cze spra­wi­ły, że ste­reo­typ oso­by nie­peł­no­spraw­nej jako nie­przy­dat­ne­go pra­cow­ni­ka powo­li odcho­dzi. Szan­sę na poka­za­nie swo­jej war­to­ści przez oso­by z nie­peł­no­spraw­no­ścią dają tak­że pro­gra­my refun­da­cyj­ne, pozwa­la­ją­ce uzy­skać okre­ślo­ne fun­du­sze na ten cel. Wciąż jed­nak wśród pra­co­daw­ców roz­wa­ża­ją­cych zatrud­nie­nie osób z nie­peł­no­spraw­no­ścią poja­wia­ją się wąt­pli­wo­ści doty­czą­ce ewen­tu­al­ne­go ryzy­ka zwią­za­ne­go z pozy­ski­wa­niem korzy­ści finan­so­wych z tego tytu­łu oraz pyta­nia o wyso­kość świad­czeń, jakie mogą zostać przyznane.

Wśród instru­men­tów pozwa­la­ją­cych uzy­skać pra­co­daw­com korzy­ści z zatrud­nia­nia oso­by nie­peł­no­spraw­nej naj­bar­dziej god­na uwa­gi jest moż­li­wość uzy­ska­nia refun­da­cji kosz­tów wypo­sa­że­nia skie­ro­wa­ne­go bez­ro­bot­ne­go posia­da­ją­ce­go orze­cze­nie o nie­peł­no­spraw­no­ści, regu­lo­wa­na przez Roz­po­rzą­dze­nie Mini­stra Pra­cy i Poli­ty­ki Spo­łecz­nej z dnia  11 mar­ca 2011 r.  w spra­wie zwro­tu kosz­tów wypo­sa­że­nia sta­no­wi­ska pra­cy dla oso­by nie­peł­no­spraw­nej. Ini­cja­ty­wa ta finan­so­wa­na jest przez PFRON za pośred­nic­twem Urzę­dów Pra­cy. Refun­da­cja przy­zna­wa­na jest do wyso­ko­ści 15- krot­no­ści śred­nie­go wyna­gro­dze­nia, przy czym zwrot kosz­tów wypo­sa­że­nia sta­no­wi­ska pra­cy doko­ny­wa­na jest przez Urząd w wyso­ko­ści do 80% ponie­sio­nych kosz­tów cał­ko­wi­tych wypo­sa­że­nia sta­no­wi­ska pra­cy wska­za­nych we wnio­sku przez Pracodawcę.

Cel refun­da­cji jest dwo­ja­ki. Po pierw­sze, część osób nie­peł­no­spraw­nych z uwa­gi na swo­je ogra­ni­cze­nia, wyma­ga przy­sto­so­wa­nia miej­sca pra­cy do swo­ich potrzeb. Nie cho­dzi tutaj jedy­nie o wypo­sa­że­nie nie­zbęd­ne do jakie­go­kol­wiek wyko­ny­wa­nia pra­cy. Oso­ba z wadą wzro­ku zapew­ne będzie w sta­nie pra­co­wać przy moni­to­rze o stan­dar­do­wej wiel­ko­ści. Pra­ca taka jed­nak będzie mało kom­for­to­wa. W dłuż­szej per­spek­ty­wie przy­czy­nić się może do pogor­sze­nia sta­nu zdro­wia i w efek­cie pogłę­bie­niu nie­peł­no­spraw­no­ści, co uczy­ni poru­sza­ne się po ryn­ku pra­cy jesz­cze trud­niej­szym. Pra­ca na sta­no­wi­sku pozba­wio­nym odpo­wied­nie­go wypo­sa­że­nia jest też mniej efek­tyw­na, co z kolei dzia­ła na nie­ko­rzyść pra­co­daw­cy. Cho­ciaż czyn­no­ści są wyko­ny­wa­ne, czas na nie poświę­co­ny musi być dłuż­szy, a pod­ję­te dzia­ła­nia wyma­ga­ją popra­wek. Z uwa­gi na czyn­ni­ki eko­no­micz­ne klu­czo­we na wol­nym ryn­ku, niż­sza jakość świad­czo­nej pra­cy jest dla pra­co­daw­cy nie­opła­cal­na. Nie zawsze dys­po­nu­je on tez środ­ka­mi wystar­cza­ją­cy­mi na wypo­sa­że­nie sta­no­wi­ska lub oba­wia się pono­sze­nia ryzy­ka takiej inwestycji.

Z pomo­cą przy­cho­dzą w takiej sytu­acji fun­du­sze PFRON. Pod­kre­ślić nale­ży, że refun­do­wa­ne są nie tyl­ko zaku­py sprzę­tu przy­pi­sa­ne ści­śle do łago­dze­nia ogra­ni­czeń wyni­ka­ją­cych z nie­peł­no­spraw­no­ści, ale całe wypo­sa­że­nie, któ­re zosta­je przy­pi­sa­ne do sta­no­wi­ska pra­cy. W związ­ku z tym chcąc wypo­sa­żyć sta­no­wi­sko do pra­cy biu­ro­wej pra­cow­ni­ka ze znacz­ną wadą wzro­ku nie musi­my wnio­sko­wać jedy­nie o odpo­wied­ni moni­tor lub sprzęt doświe­tla­ją­cy. Wypo­sa­że­nie sta­no­wi­ska pra­cy to tak­że biur­ko, kom­pu­ter, nie­zbęd­ne opro­gra­mo­wa­nie. Zakres zaku­pów zale­ży od cha­rak­te­ru pra­cy oraz rodza­ju nie­peł­no­spraw­no­ści posia­da­ne­go przez pra­cow­ni­ka. Refun­da­cja doko­ny­wa­na jest po doko­na­niu zaku­pów i przed­sta­wie­niu dowo­dów zaku­pu wcze­śniej uzgod­nio­nych ele­men­tów sta­no­wi­ska pra­cy. Pra­co­daw­ca pokry­wa przy­naj­mniej war­tość VAT. W sytu­acji duże­go zain­te­re­so­wa­nia refun­da­cja­mi, pod uwa­gę będzie tak­że bra­ny wkład wła­sny zade­kla­ro­wa­ny przez Pracodawcę.

Pierw­szym kro­kiem w ubie­ga­niu się o refun­da­cję kosz­tów wypo­sa­że­nia sta­no­wi­ska jest wypeł­nie­nie i zło­że­nie wnio­sku Wn- W. Czyn­ność ta zwol­nio­na zosta­ła od opłat skar­bo­wych i admi­ni­stra­cyj­nych. Wnio­sek roz­pa­try­wa­ny jest w ter­mi­nie mak­sy­mal­nie 30 dni — nie­za­leż­nie od wyni­ku jego wery­fi­ka­cji Wnio­sko­daw­ca jest nie­zwłocz­nie powia­da­mia­ny o rezul­ta­tach. Po pozy­tyw­nym zakwa­li­fi­ko­wa­niu wnio­sku nastę­pu­je etap nego­cja­cji, na któ­rym moż­na wpro­wa­dzić mody­fi­ka­cje wśród wnio­sko­wa­ne­go sprzę­tu i uzgod­nić je z Urzę­dem Pra­cy. Następ­nie pod­pi­sy­wa­na jest umo­wa, na pod­sta­wie któ­rej po doko­na­niu zaku­pów zwra­ca­ny jest koszt naby­tych środ­ków po odli­cze­niu VAT‑u, pokry­wa­ne­go przez Pracodawcę.

Prze­pi­sy pra­wa regu­lu­ją kry­te­ria, jakie speł­niać musi pra­co­daw­ca ubie­ga­ją­cy się o refundację:

  • pro­wa­dze­nie dzia­łal­no­ści przez okres co naj­mniej 12 miesięcy;
  • nie znaj­do­wa­nie się w trud­nej sytu­acji eko­no­micz­nej wg. kry­te­riów okre­ślo­nych w prze­pi­sach pra­wa Unii Euro­pej­skiej dot. udzie­la­nia pomo­cy publicznej;
  • zatrud­nie­nie przez okres 36 mie­się­cy oso­by nie­peł­no­spraw­nej zare­je­stro­wa­nej w urzę­dzie pra­cy jako bez­ro­bot­ną albo poszu­ku­ją­cą pra­cy nie­po­zo­sta­ją­cą w zatrudnieniu.

Przy roz­pa­try­wa­niu wnio­sku roz­pa­try­wa­na będzie kon­dy­cja finan­so­wa pra­co­daw­cy oraz wery­fi­ko­wa­ny brak zale­gło­ści w opła­ca­niu danin publicz­nych oraz skła­dek do ZUS.

War­to pamię­tać, iż wypo­sa­ża­ne jest sta­no­wi­sko pra­cy dla każ­de­go pra­cow­ni­ka nie­peł­no­spraw­ne­go na nim pra­cu­ją­ce­go, a nie dla indy­wi­du­al­ne­go kan­dy­da­ta. Refun­da­cja sprzę­tu jest wiec roz­wią­za­niem ela­stycz­nym. Z tego wzglę­du w przy­pad­ku nie naj­le­piej ukła­da­ją­cej się współ­pra­cy pozwa­la na roz­wią­za­nie sto­sun­ku pra­cy ze stro­ny pra­cow­ni­ka lub pra­co­daw­cy. Wte­dy pra­co­daw­ca jest zobo­wią­za­ny do zatrud­nie­nia na tym sta­no­wi­sku w prze­cią­gu 3 mie­się­cy inną oso­bę bez­ro­bot­ną posia­da­ją­cą orze­cze­nie o nie­peł­no­spraw­no­ści, speł­nia­ją­cą kry­te­ria zawar­te we wniosku.

Po umow­nych 36 mie­sią­cach nie trze­ba zwra­cać sprzę­tu, któ­ry sta­je się wła­sno­ścią Pra­co­daw­cy. W przy­pad­ku nie wywią­za­nia się z tych zapi­sów umo­wy Pra­co­daw­ca zmu­szo­ny jest do zwro­tu uzy­ska­nych środków.

Przed­sta­wio­ne powy­żej roz­wią­za­nie znacz­nie zmniej­sza ryzy­ko finan­so­we, jakie pono­si Pra­co­daw­ca chcą­cy zatrud­nić oso­by z nie­peł­no­spraw­no­ścią. Pozwa­la na akty­wi­za­cję zawo­do­wą bez­ro­bot­nych osób nie­peł­no­spraw­nych, któ­re pomi­mo swo­ich kom­pe­ten­cji nie dosta­ją szan­sy na ich rozwinięcie.