PO ODSZKO­DO­WA­NIE DO KOMISJI

Coraz czę­ściej, nie­ste­ty, zda­rza się, że pacjent opusz­cza­ją­cy pla­ców­kę służ­by zdro­wia czu­je się gorzej, niż przed przyj­ściem do niej, gdyż był nie­wła­ści­wie leczo­ny. W takiej sytu­acji przy­słu­gu­je mu odszko­do­wa­nie za popeł­nio­ne błę­dy medyczne.

      Przed 1 stycz­nia tego roku mógł je uzy­skać tyl­ko na dro­dze sądo­wej. Obec­nie, po wej­ściu w życie nowych prze­pi­sów, ma pra­wo rów­nież docho­dzić swo­ich rosz­czeń przed Woje­wódz­ki­mi Komi­sja­mi do spraw Orze­ka­nia o Zda­rze­niach Medycz­nych funk­cjo­nu­ją­cy­mi w każ­dym mie­ście woje­wódz­kim. Roz­pa­trzą one jed­nak tyl­ko przy­pad­ki z 2012 roku. Star­sze nadal oce­nić powi­nien sąd. Komi­sje nie zaj­mą się tak­że spra­wa­mi, któ­re już są przed­mio­tem postę­po­wa­nia sądo­we­go, zosta­ły zakoń­czo­ne pra­wo­moc­nym wyro­kiem lub roz­pa­tru­je je rzecz­nik odpo­wie­dzial­no­ści zawodowej.

      Pacjent lub jego rodzi­na na wystą­pie­nie o odszko­do­wa­nie mają rok od chwi­li dowie­dze­nia się, przy­kła­do­wo, o zaka­że­niu i nie wię­cej niż trzy lata od posta­wie­nia nie­wła­ści­wej dia­gno­zy lub źle prze­pro­wa­dzo­ne­go zabie­gu. Wnio­sek musi zawie­rać dane pacjen­ta, a jeże­li jest nie­let­ni jego rodzi­ców albo opie­ku­nów. Jeże­li w kon­se­kwen­cji błę­du medycz­ne­go nastą­pi­ła śmierć, poda­je­my dane spad­ko­bier­ców. We wnio­sku powin­ny się rów­nież zna­leźć: nazwa i adres pla­ców­ki medycz­nej, gdzie nastą­pi­ło zda­rze­nie, jego dokład­ny opis z wymie­nie­niem kon­se­kwen­cji dla pacjen­ta oraz wyso­kość żąda­ne­go odszko­do­wa­nia. Usta­wa prze­wi­du­je, że może być to mak­sy­mal­nie 100 tysię­cy zło­tych za uszczer­bek na zdro­wiu i 300 tysię­cy za śmierć.

      Wnio­sek skła­da­my przed komi­sją na tere­nie dzia­ła­nia któ­rej znaj­du­je się pla­ców­ka, gdzie leczył się pacjent. Nie ma zna­cze­nia miej­sce jego zamel­do­wa­nia. Nale­ży wpła­cić 200 zło­tych na kon­to wła­ści­we­go urzę­du woje­wódz­kie­go. War­to dołą­czyć też jak naj­szer­szą doku­men­ta­cję medycz­ną i wykaz ponie­sio­nych kosz­tów, czy­li rachun­ki za leki, pry­wat­ne wizy­ty u leka­rza, pomoc reha­bi­li­tan­ta. Moż­na też wyka­zać stra­ty w zarob­kach ponie­sio­ne przez zain­te­re­so­wa­ne­go spo­wo­do­wa­ne dłu­gim korzy­sta­niem ze zwol­nie­nia lekarskiego.

JAG