KOŚCIÓŁ PARA­FIAL­NY POD WEZWA­NIEM ŚW. MIKO­ŁA­JA W SIEDLĘCINIE

Świą­ty­nia stoi na cmen­ta­rzu o zary­sie nie­re­gu­lar­ne­go wie­lo­bo­ku oto­czo­ne­go kamien­nym murem. Z roku 1399 pocho­dzi infor­ma­cja wymie­nia­ją­ca pro­bosz­cza tutej­szej para­fii. Z pier­wot­nej XIV wiecz­nej budow­li pocho­dzi por­tal połu­dnio­wy nawy, oraz część murów obwodowych.

Według Lut­scha kościół w obec­nej for­mie pocho­dzi z poło­wy XVI wie­ku co póź­niej bez­kry­tycz­nie powta­rza­li auto­rzy prze­wod­ni­ków. Istot­nie bdow­la była kil­ka­krot­nie prze­bu­do­wy­wa­na m.in. w począt­kach XVI wie­ku, a nastep­nie w XVII i XVIII wie­ku. Z roku 1700 pocho­dzi pół­noc­na kapli­ca oraz hełm wie­ży. W wie­ku XX dobu­do­wa­no przed­sio­nek połu­dnio­wy. Jest to budow­la orien­to­wa­na( wej­ście od stro­ny połu­dnio­wej), muro­wa­na, jed­no­na­wo­wa z węż­szym dwu­spa­do­wym pre­zbi­te­rium i kwa­dra­to­wą wie­żą od zacho­du. Skle­pie­nie krzy­żo­we na peł­nym łuku bez żeber spły­wa na pila­stry z pro­fi­lo­wa­nym gzym­sem. Do nawy pre­zbi­te­rium otwie­ra się łukiem tęczy. Prze­strzeń pro­sto­kąt­nej nawy przy­kry­wa drew­nia­ny strop podzie­lo­ny listwa­mi na kwa­dra­to­we pola. Kapli­ce przy­kry­wa skle­pie­nie koleb­ko­we ze spłasz­czo­ny­mi lunetami.

W ścia­nie połu­dnio­wej zacho­wa­ły się dwa póź­no­go­tyc­kie ostro­łu­ko­we por­ta­le z XIV wie­ku z drew­nia­ny­mi drzwia­mi, któ­rych oku­cia pocho­dzą z cza­sów póź­ne­go śre­dnio­wie­cza. Wypo­sa­że­nie dość skrom­ne. Baro­ko­wy ołtarz głów­ny jest poli­chro­mo­wa­ny i czę­ścio­wo zło­co­ny. Dwie kolum­ny wspie­ra­ją prze­rwa­ny baro­ko­wy naczó­łek, rów­no­cze­śnie flan­ku­je nowy, współ­cze­sny obraz. Pier­wot­ny znaj­du­je się w daw­nym zbo­rze ewan­ge­lic­kim. Przy kolum­nach sto­ją dwie figu­ry świę­tych. Obra­mu­ją­cy ołtarz ażu­ro­wy orna­ment roślin­ny two­rzy bocz­ne skrzy­dło ołtarza.

Ołtarz jest wotyw­ną fun­da­cją ówcze­sne­go pro­bosz­cza z 1696 roku. Naj­cen­niej­szym, a zara­zem naj­star­szym ele­men­tem wystro­ju jest kru­cy­fiks umiesz­czo­ny w kapli­cy z natu­ral­nej wiel­ko­ści posta­cią Chry­stu­sa, naj­praw­do­po­dob­niej wyko­na­ny w lokal­nym warsz­ta­cie oko­ło roku 1500. Pro­spekt orga­no­wy pocho­dzi z koń­ca XVIII wie­ku i znaj­du­je się na drew­nia­nej empo­rze z malo­wa­ną balu­stra­dą z tego same­go okre­su. W pre­zbi­te­rium po lewej stro­nie umiesz­czo­ne jest rene­san­so­we epi­ta­fium z ok. 1570 roku z cało­po­sta­cio­wym przed­sta­wi­cie­lem pary mał­żeń­skiej von Nimpt­schów. Wśród her­bów znaj­du­ją się m.in. her­by Świn­ków i Redernów.

Opra­co­wa­ła MJ