CO GRO­ZI ZA ZNĘ­CA­NIE I OKRUT­NE TRAK­TO­WA­NIE ZWIERZĄT?

Pierw­sze­go stycz­nia 2012 roku weszła w życie nowe­li­za­cja usta­wy o ochro­nie zwie­rząt. Wpro­wa­dzi­ła ona nowe obo­wiąz­ki na wła­ści­cie­li oraz zaostrzy­ła kary za złe trak­to­wa­nie zwierząt.

      Nowa usta­wa zaostrzy­ła kary, ale rów­nież doda­ła nowe środ­ki kar­ne. Jed­nym z nich jest moż­li­wość orze­ka­nia przez sąd, w sto­sun­ku do spraw­ców krzyw­dzą­cych zwie­rzę­ta, cał­ko­wi­te­go zaka­zu posia­da­nia zwie­rząt. Taki zakaz może obo­wią­zy­wać przez okres od roku do nawet 10 lat. Wska­za­ny śro­dek kar­ny może być nało­żo­ny na spraw­ców prze­stępstw zwią­za­nych z nie­le­gal­nym zabi­ja­niem, uśmier­ca­niem albo ubo­jem zwie­rzę­cia. Gdy czyn zabro­nio­ny będzie łączył się ze szcze­gól­nym okru­cień­stwem spraw­cy, taki zakaz musi być koniecz­nie orzeczony.

Nowe pra­wo prze­wi­du­je wyż­sze kary za znę­ca­nie się nad zwie­rzę­ta­mi. Prze­pi­sy za uśmier­ca­nie, zabi­ja­nie, ubój czy znę­ca­nie się nad zwie­rzę­ciem prze­wi­du­ją zobo­wią­za­nie spraw­cy do zapła­ty nawiąz­ki wyno­szą­cej od 500 zł do nawet 100 tys. zł. Pie­nią­dze z nawiąz­ki muszą być prze­zna­czo­ne na cel zwią­za­ny z ochro­ną zwie­rząt.
      Według usta­wy o ochro­nie zwie­rząt znę­ca­niem się nad zwie­rzę­ta­mi jest zada­wa­nie albo świa­do­me dopusz­cze­nie do zada­wa­nia bólu lub cier­pie­nia. Usta­wa mówi, że znę­ca­niem będzie umyśl­ne zra­nie­nie, oka­le­cze­nie, bicie twar­dy­mi i ostry­mi przed­mio­ta­mi, zło­śli­we stra­sze­nie oraz utrzy­my­wa­nie zwie­rząt w nie­wła­ści­wych warun­kach byto­wych. Nie­wła­ści­we warun­ki byto­we to przede wszyst­kim pomiesz­cze­nia i klat­ki unie­moż­li­wia­ją­ce zwie­rzę­tom zacho­wa­nie natu­ral­nej pozy­cji. Znę­ca­niem będzie rów­nież utrzy­my­wa­nie zwie­rzę­cia bez odpo­wied­nie­go pokar­mu i wody przez okres wykra­cza­ją­cy poza mini­mal­ne potrze­by wła­ści­we dla gatun­ku. Nowa usta­wa karze rów­nież za kon­tak­ty sek­su­al­ne ze zwie­rzę­ciem oraz wysta­wia­nie zwie­rząt na dzia­ła­nie zja­wisk atmos­fe­rycz­nych, któ­re zagra­ża­ją ich życiu. Usta­wa defi­niu­je szcze­gól­ne okru­cień­stwo. Usta­wo­daw­ca przez takie zacho­wa­nie rozu­mie przed­się­bra­nie przez spraw­cę dzia­łań cha­rak­te­ry­zu­ją­cych się dra­stycz­no­ścią form i metod, a zwłasz­cza dzia­ła­nie w spo­sób wyszu­ka­ny lub powol­ny, obli­czo­ny z pre­me­dy­ta­cją na zwięk­sze­nie roz­mia­ru cier­pień i cza­su ich trwania.