Spo­tka­nie z Panią INGĄ SZAWŁOWSKĄ

W dniu 19.V.2023 w Sto­wa­rzy­sze­niu Cen­trum Edu­ka­cji Zdro­wot­nej VITA w Jele­niej Górze, tro­chę z oka­zji trwa­ją­ce­go mie­sią­ca “Zdro­wia Psy­chicz­ne­go” roz­ma­wia­li­śmy o “SZCZĘ­ŚCIU i ZADO­WO­LE­NIU”, któ­re są wyra­zem dobro­sta­nu psy­chicz­ne­go. Do roz­mo­wy na ten temat wpro­wa­dzi­ła nas pani psy­cho­log Ingą Szaw­łow­ską. Pani Inga Szaw­łow­ska w swo­jej pra­cy psy­cho­lo­ga jest ukie­run­ko­wa­na na senio­rów i oso­by nie­peł­no­spraw­ne oraz psychoedukację.

Na wstę­pie przy pomo­cy pani psy­cho­log spró­bo­wa­li­śmy zde­fi­nio­wać oba poję­cia, któ­re intu­icyj­nie uda­ło nam się w mia­rę dobrze okre­ślić, uży­wa­jąc jako meta­fo­ry przy­kła­du, że “ZADO­WO­LE­NIE” to jak trans­atlan­tyk, któ­ry nie­za­leż­nie od pogo­dy pru­je fale oce­anu. “SZCZĘ­ŚCIE”, to bar­dziej mały Yacht, któ­ry w danej chwi­li, gdy jest pięk­na pogo­da i nie­wiel­kie fale, pły­nie sobie spo­koj­nie po tym samym oce­anie, ale wystar­czy zmia­na pogo­dy i wszyst­ko się zmie­nia — tra­ci­my poczu­cie szczę­ścia, bo jest to stan krótkotrwały !!

Jed­no­cze­śnie uza­leż­nie­nie się od uczu­cia szczę­ścia, nie­sie za sobą nega­tyw­ne skut­ki, czę­sto dążąc sztucz­nie do jego odczu­wa­nia, popa­da­my w nie­bez­piecz­ne uza­leż­nie­nia. Czę­sto, od dziec­ka kar­miąc się baj­ko­wy­mi opi­sa­mi szczę­ścia, zaczy­na­my w nie wie­rzyć w prak­ty­ce. W rezul­ta­cie pro­wa­dzi to do roz­cza­ro­wa­nia, szu­ka­my przy­czyn w sobie, obni­ża­jąc wła­sną samo­oce­nę.. Pew­ną wizu­ali­za­cję sta­nu szczę­śli­wo­ści uła­twia nam 10-cio stop­nio­wa “dra­bin­ka zado­wo­le­nia z życia” na jej ska­li prze­miesz­cza­my się przez całe życie, wcho­dząc wyżej i scho­dząc.. W prak­ty­ce oka­zu­je się, że pozy­cjo­no­wa­nie się na 7‑mym pozio­mie jest dla nas naj­bar­dziej opty­mal­ne, czę­sto jed­nak zabu­rza­my naszą samo­oce­nę, porów­nu­jąc się do innych, pro­mu­ją­cych się w lukro­wa­nych obraz­kach w inter­ne­cie. Żyje­my w w świe­cie mani­pu­lo­wa­nej, fał­szo­wa­nej (świa­do­mie lub nie) infor­ma­cji. Mamy do czy­nie­nia z nie­praw­dzi­wy­mi obraz­ka­mi, stąd porów­nuj­my się głów­nie “do siebie”..

Oka­zu­je się, że od 5- ciu lat, to wła­śnie FIN­LAN­DIA jest pozy­cjo­no­wa­na jako kraj szczę­śli­wych ludzi ale skąd to się bie­rze, prze­cież bra­ku­je tam słoń­ca i dłu­gie zimy. Oka­zu­je się, że to wyni­ka z poczu­cia spra­wie­dli­wo­ści i trans­pa­rent­no­ści życia publicz­ne­go jak też kli­ma­tu życia spo­łecz­ne­go, gdzie nikt się nie wywyż­sza, ale też nie ma co ukry­wać dosta­tecz­nie wyso­kie­go pozio­mu życia !!

Jed­nak sam, wyso­ki poziom życia nie decy­du­je o poczu­ciu szczę­śli­wo­ści.. Bar­dziej nam szko­dzi pośpiech i nad­miar bodź­ców, wyni­ka­ją­cy z narzu­co­nej samym sobie potrze­bie “BYCIA na CZA­SIE”, ten narzu­ca­ny sobie pośpiech, desta­bi­li­zu­je nas psy­chicz­nie. Z pro­wa­dzo­nych badań wyni­ka, że o zdol­no­ści odczu­wa­nia szczę­ścia w oko­ło 40 % decy­du­ją geny rodzi­ców a w 10 % ma na nie wpływ śro­do­wi­ska w któ­rym żyje­my. Gdy potra­fi­my się cie­szyć drob­nost­ka­mi, to łatwiej nam odczu­wać szczę­ście.. Oka­zu­je się w, że mózg moż­na wyćwi­czyć, by wyła­py­wać drob­nost­ki popra­wia­ją­ce nam samo­po­czu­cie.
Pani psy­cho­log pole­ci­ła “ćwi­cze­nie na szczę­ście” pole­ga­ją­ce na tym, by pod koniec dnia przy­po­mnieć sobie 3 momen­ty w cią­gu dnia, któ­re spra­wi­ły nam przy­jem­ność a gene­ral­nie  z kupo­wa­nia rze­czy, któ­re dają nam złud­ną namiast­kę szczę­ścia nale­ży się prze­sta­wić na dozna­wa­ne prze­ży­cia.. W star­szym wie­ku, potrzeb­ne są nam zaję­cia słu­żą­ce ćwi­cze­niom mózgu, spo­wal­nia­ją­ce jego sta­rze­nie, stąd potrzeb­na jest aktyw­ność fizycz­na oraz inte­lek­tu­al­ną, jak na przy­kład nauka jakie­goś języ­ka obcego.

Spo­tka­nie było bar­dzo cie­ka­we i nale­ży je uznać za zapo­wiedź całe­go cyklu spo­tkań ukie­run­ko­wa­nych na psy­cho­edu­ka­cję. Spo­tka­nie było bar­dzo cie­ka­we i nale­ży je uznać za zapo­wiedź całe­go cyklu spo­tkań ukie­run­ko­wa­nych na psychoedukację..

Opra­co­wał Leszek Pieczyński