Sosnówka, to spora wieś łańcuchowa na granicy Pogórza Karkonoskiego i Kotliny Jeleniogórskiej. Tradycyjnie miejscowość dzieli się na Sosnówkę Dolną leżąca w dolinie Sośniaka i Sosnówkę Górna ciągnącą się na północno — wschodnim zboczu Skiby. Należą do niej także osiedla pasterskie i kolonie w sąsiednich dolinach oraz Kaplica św. Anny pod Grabowcem. Wieś powstała w końcu XII wieku przy Starej Babiej Ścieżce u wylotu Pogańskiej Doliny, przy jednym z najstarszych przejść do Czech wiodących koło Dobrego Źródła pod Grabowcem — prasłowiańskiego miejsca kultu. Po raz pierwszy Sosnówka została wymieniona w roku1305 w dokumencie kapituły wrocławskiej.
Dynamiczny rozwój Sosnówki zaznacza się od początku XVIII wieku, gdy na terenie powyżej wsi utworzono osadę tkacką, która słynęła z wyrobów woali i płucien stołowych, a od XIX wieku także z produkcji adamaszku. W tym samym czasie Sosnówka zaczęła stanowić popularny punkt wyjścia na wycieczki w Karkonosze, a także spacery na niezbyt odległą Grodną , na której książę Heinrich von Reuss, właściciel Staniszowa wybudował w roku 1806 romantyczne ruiny zameczku myśliwskiego, stanowiące część parku krajobrazowego, którego punktem centralnym był staniszowski pałac. We wsi działała stacja wynajmu przewodników, tragarzy i koni wierzchowych, kąpielisko, szlifiernia kryształów, telegraf i poczta. Do rozwoju Sosnówki przyczyniły się także sporty zimowe; we wsi kończyła się jedna z popularniejszych tras zjazdów rogatymi saniami. Łącznie przed 1939 r. było w Sosnówce około 500 miejsc noclegowych.
Ponad Sosnówka, na zboczu Grabowca znajduje się niewielkie, ale owiane sporą legendą, źródełko… W czasach przedchrześcijańskich stanowiło ono znane miejsce kultu. Po chrystianizacji Śląska, prawdopodobnie w początkach XIII wieku, a zdaniem niektórych badaczy znacznie wcześniej, zbudowano tutaj drewnianą kaplicę Św. Anny zniszczoną przez husytów w latach 1426 – 1432 i odbudowaną później przez braci Wolke i Konrada von Schaffgotschów z Podgórzyna. Nową kaplicę zbudowano w latach 1718–1719. Fundatorem był hrabia Hans Anton von Schaffgotsch, właściciel okolicznych terenów. Ze źródełkiem na zboczu Grabowca łączy się legenda mówiąca, że kto nabierze w usta źródlanej wody i siedem razy obiegnie wokół owalną kaplicę zapewni sobie szczęście w miłości. Nic więc dziwnego, że często kaplica otoczona jest całym tłumem biegających, wśród których przeważają dzieci i młodzież, ale nie brakuje także osób dorosłych. Przyczyny takiego powodzenia źródełka mogą być różne i nie do końca związane z lubczykowatym działaniem wypływającej ze skał wody. Specjaliści od wodolecznictwa przekonują w swoich pracach o cudownych właściwościach tego radonowego źródła zwanego również „Źródełkiem Miłości” Dodać należy, że w tym miejscu często odbywają się śluby i chrzty, a jak twierdzą mieszkańcy Sosnówki związki małżeńskie zawarte w tym cudownym miejscu są trwałe i bardzo szczęśliwe.
Z zabytków Sosnówki na uwagę zasługują również dwie inne budowle sakralne ; Kościół św. Marcina — wzniesiony w XVIII wieku na miejscu istniejącego wcześniej gotyckiego kościoła oraz Kościół Matki Boskiej Ostrobramskiej – zbudowany w latach 1816 — 1820 dla ewangelików.
Okolice Sosnówki zachwycają swoja niezwykłą malowniczością i widokami. Największa atrakcja , czyli zbiornik „ Sosnówka”, budowanym był przez 15 lat począwszy od 1986 roku. Powierzchnia lustra wody zalewu wynosi 180 ha, a maksymalna jego pojemność – 14 mln m³. Zgromadzona tutajwoda , pochodzi z terenu Karkonoszy i ma pierwszą klasę czystości. Zbiornik obok retencji wody pitnej, pełni także funkcje przeciwpowodziowe.
Po drugiej wojnie światowej miejscowość funkcjonowała pod nazwą Drewnica, która jak to bywało w przypadku wielu śląskich miejscowości nie przyjęła się… Od roku 1946 wieś otrzymała nazwę Sosnówka, pod którą funkcjonuje do dnia dzisiejszego.
Opracowała MJ