Zmia­ny cza­su pra­cy zatrud­nio­nych osób nie­peł­no­spraw­nych po 1.01.2012

Od 1 stycz­nia 2012 r. czas pra­cy zali­czo­nych do znacz­ne­go lub umiar­ko­wa­ne­go stop­nia nie­peł­no­spraw­no­ści został zrów­na­ny z cza­sem pra­cy pozo­sta­łych pra­cow­ni­ków, czy­li do 8 godz. na dobę i 40 godzin tygo­dnio­wo. Przy­po­mnij­my, że do koń­ca 2011 r. czas pra­cy osób nie­peł­no­spraw­nych z tych grup nie mógł prze­kra­czać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo.

Od tego roku skró­ce­nie cza­su pra­cy do wymia­ru 7 godzin na dobę i 35 godzin tygo­dnio­wo, może nastą­pić jedy­nie wte­dy, jeże­li lekarz pro­wa­dzą­cy bada­nia pro­fi­lak­tycz­ne pra­cow­ni­ków (a jeśli brak jest leka­rza medy­cy­ny pra­cy, lekarz spra­wu­ją­cy opie­kę nad oso­bą nie­peł­no­spraw­ną) wyda w odnie­sie­niu do tej oso­by zaświad­cze­nie o celo­wo­ści sto­so­wa­nia skró­co­nej nor­my cza­su pra­cy. Na bada­nie kie­ru­je oraz jego kosz­ty pono­si pra­co­daw­ca, na wnio­sek oso­by zainteresowanej.

Pra­co­daw­cy mają obo­wią­zek kie­ro­wa­nia swo­ich nie­peł­no­spraw­nych pra­cow­ni­ków o znacz­nym lub umiar­ko­wa­nym stop­niu nie­peł­no­spraw­no­ści, do leka­rzy medy­cy­ny pra­cy celem prze­pro­wa­dze­nia badań koniecz­nych do uzy­ska­nia zaświad­cze­nia. Prze­pi­sy nie nakła­da­ją jed­nak na pra­co­daw­ców obo­wiąz­ku pod­da­wa­nia bada­niom wszyst­kich pra­cow­ni­ków nie­peł­no­spraw­nych ze znacz­nym lub umiar­ko­wa­nym stop­niem nie­peł­no­spraw­no­ści, lecz jedy­nie tych, któ­rzy zgło­szą taką potrze­bę. Lekarz nie jest zobo­wią­za­ny do wska­zy­wa­nia wymia­ru cza­su pra­cy na jaki pra­cow­nik nie­peł­no­spraw­ny ma być zatrud­nio­ny. Istot­ne jest, aby wysta­wia­jąc zaświad­cze­nie wska­zał, że sto­so­wa­nie skró­co­nych norm cza­su wobec dane­go pra­cow­ni­ka jest celo­we. Ter­min waż­no­ści zaświad­cze­nia okre­śla lekarz, któ­ry je wydaje.

W przy­pad­ku, gdy nie ma leka­rza medy­cy­ny pra­cy, do wysta­wia­nia zaświad­czeń upraw­nie­ni są tak­że leka­rze spra­wu­ją­cy opie­kę nad oso­bą nie­peł­no­spraw­ną. Pra­co­daw­ca powi­nien w tej sytu­acji respek­to­wać zarów­no zaświad­cze­nia wysta­wio­ne przez leka­rza prze­pro­wa­dza­ją­ce­go bada­nia pro­fi­lak­tycz­ne pra­cow­ni­ków jak i przez leka­rza spra­wu­ją­ce­go opie­kę nad oso­bą nie­peł­no­spraw­ną. Nie­peł­no­spraw­ny pra­cow­nik nie ma obo­wiąz­ku przed­ło­że­nia pra­co­daw­cy zaświad­cze­nia leka­rza, nale­ży jed­nak pamię­tać, że usta­lo­ny zgod­nie z opi­sa­ny­mi wyżej zasa­da­mi wymiar cza­su pra­cy obo­wią­zu­je od dnia nastę­pu­ją­ce­go po dniu przed­sta­wie­nia pra­co­daw­cy tego dokumentu.

Nadal, oso­ba nie­peł­no­spraw­na nie może być zatrud­nio­na w porze noc­nej i w godzi­nach nad­licz­bo­wych – chy­ba, że lekarz wyra­zi na to zgodę.

Krót­szy wymiar cza­su pra­cy oso­by zali­czo­nej do znacz­ne­go lub umiar­ko­wa­ne­go stop­nia nie­peł­no­spraw­no­ści nie powo­du­je obni­że­nia przy­słu­gu­ją­ce­go wynagrodzenia.

Źró­dło: http://ebifron.pfron.org.pl