Logo Karkonoskiego Sejmiku Osób niepełnosprawnych

Poszu­ki­wa­nia Tere­sy Del­ma­czyń­skiej trwa­ją nadal

Minął dokład­nie mie­siąc od zagi­nię­cia. 10 wrze­śnia 80-let­nia kobie­ta wyszła ze swo­je­go miesz­ka­nia w Jele­niej Górze i do tej pory do nie­go nie powró­ci­ła. Poli­cja nie­zwłocz­nie pod­ję­ła poszu­ki­wa­nia, któ­re zosta­ły sze­ro­ko nagło­śnio­ne nie tyl­ko w Jele­niej Górze. Po tak dłu­gim cza­sie sytu­acja nadal jest w punk­cie wyj­ścia, a kobie­ta się nie odna­la­zła. Oka­zu­je się jed­nak, że ta spra­wa jest nie­co bar­dziej skomplikowana.

Pani Tere­sa, choć miesz­ka w Jele­niej Górze, jest rodo­wi­tą Rze­szo­wian­ką. Pierw­szą intry­gu­ją­cą zagad­ką był stan jej miesz­ka­nia. Po zagi­nię­ciu zosta­ło one pozo­sta­wio­ne otwar­te. Zapew­ne, przy­czy­ną tego fak­tu była zaawan­so­wa­na demen­cja star­cza pani Tere­sy. Jak się oka­zu­je, kobie­ta jest tak­że zna­na poli­cji, któ­ra wie­lo­krot­nie odwo­zi­ła ją do Miej­skie­go Ośrod­ka Pomo­cy Spo­łecz­nej. Zna­na jest też Pani Annie z Pie­cho­wic, któ­ra jadąc ze swo­im przy­ja­cie­lem, 4 wrze­śnia spo­tka­ła kobie­tę. — Kie­dy zna­leź­li­śmy tą, tak miłą i zagu­bio­ną panią, w upał, na środ­ku obwod­ni­cy za Woj­cie­szy­ca­mi, myśle­li­śmy, że ktoś jej pew­nie szu­ka, że ktoś sie nią opie­ku­je– mówi pani Anna. Podró­żu­ją­ca posta­no­wi­ła pomóc pani Tere­sie, któ­ra oświad­czy­ła podró­żu­ją­cym, że idzie do swo­je­go domu w… Lubli­nie. W upa­le, z dużą waliz­ką, samot­nie spa­ce­ru­ją­ca star­sza kobie­ta, wzbu­dzi­ła nie­ma­łe podej­rze­nia, dla­te­go pani Anna wraz ze swo­im przy­ja­cie­lem zabra­ła panią Tere­sę do swo­je­go miesz­ka­nia. Pod­ję­ła dużo wysił­ku, aby usta­lić jej toż­sa­mość i miej­sce zamiesz­ka­nia. — W MOPS-ie powie­dzia­no nam, że mamy nie prze­sa­dzać, ‚bo pani jest pod ich opie­ką i prze­cież niko­mu nie zagra­ża. Że robią, co mogą i że poli­cja ją cią­gle przy­wo­zi. W przy­chod­niach, rów­nież w tej, w któ­rej ta pani sie leczy­ła, nikt sie nie prze­jął jej sta­nem i tą sytu­acja – doda­je kobie­ta. Pani Anna poin­for­mo­wa­ła też Sta­ni­sła­wa Schu­ber­ta, pre­ze­sa Kar­ko­no­skie­go Sej­mi­ku Osób Nie­peł­no­spraw­nych, któ­ry tak­że zain­te­re­so­wał się tą spra­wą. Pre­zes KSON‑u dotarł do syna zagi­nio­nej kobie­ty. Poin­for­mo­wał tak­że MOPS, aby zajął się tą spra­wą ze szcze­gól­ną sta­ran­no­ścią. Dzię­ki panu Schu­ber­to­wi wie­my tak­że, że kobie­ta, któ­rej stan wska­zy­wał na bar­dzo zaawan­so­wa­ną demen­cję, nie może zostać odda­na do szpi­ta­la psy­chia­trycz­ne­go, bo rodzi­na nie wyra­zi­ła na to zgo­dy, a jak na razie trwa pro­ces jej ubez­wła­sno­wol­nie­nia. Mimo duże­go zaan­ga­żo­wa­nie wie­lu osób oraz pomo­cy MOPS‑u kobie­ta wyru­szy­ła ponow­nie ze swo­je­go miesz­ka­nia. Tym razem, 10 wrze­śnia, ponow­nie wyszła, pozo­sta­wia­jąc otwar­te drzwi. Nie­ste­ty, do tej pory nie wróciła…

W tym momen­cie poja­wia się pyta­nie: co w tej spra­wie zro­bił Miej­ski Ośro­dek Pomo­cy Spo­łecz­nej?. Dla­cze­go kobie­ta ponow­nie wyszła z domu, mimo że służ­by wie­dzia­ły w jakim jest sta­nie?. W związ­ku z tym posta­no­wi­li­śmy zwró­cić się do MOPS‑u. Dyrek­tor Ośrod­ka – Woj­ciech Łabun oświad­czył, że była im zna­na sytu­acja życio­wa Pani Tere­sy Del­ma­czyń­skiej. Gdy dosta­li infor­ma­cję, że kobie­ta znaj­du­je się w trud­nej sytu­acji zdro­wot­nej, pod­ję­li wszel­kie, nie­zbęd­ne dzia­ła­nia leżą­ce w kom­pe­ten­cji Ośrod­ka. — Zgod­nie z obo­wią­zu­ją­cy­mi prze­pi­sa­mi, o któ­rych mówi art. 87 usta­wy z dnia 25 lute­go 1964 r. Kodeks rodzin­ny i opie­kuń­czy (Dz. U. z 2015r., poz. 583) rodzi­ce i dzie­ci obo­wią­za­ni są wspie­rać się wza­jem­nie. Dla­te­go też, w pierw­szej kolej­no­ści tutej­szy Ośro­dek nawią­zał kon­takt z sio­strą, synem i cór­ką Pani Tere­sy Del­ma­czyń­skiej, w celu zobo­wią­za­nia człon­ków rodzi­ny do zapew­nie­nia opie­ki Pani Del­ma­czyń­skiej – mówi Dyrek­tor. Doda­je tak­że, że człon­ko­wie rodzi­ny, pomi­mo wcze­śniej zło­żo­nych dekla­ra­cji zwią­za­nych z pod­ję­ciem opie­ki nad Panią Del­ma­czyń­ską, nie poczy­ni­li sto­sow­nych dzia­łań w kie­run­ku zapew­nie­nia jej pomo­cy. — Z uwa­gi na powyż­sze, tutej­szy Ośro­dek skie­ro­wał spra­wę do Sądu – mówi Łabun.

Od redak­cji

Smut­ne jest to, że efek­tem tych „dzia­łań” doszło do takiej sytu­acji. Pozo­sta­je nam w nadziei cze­kać na pozy­tyw­ne infor­ma­cje w tej kwe­stii. Wie­rzy­my, że pani Tere­sa szczę­śli­wie się odnaj­dzie. Do pra­wy na pew­no wró­ci­my. Tym­cza­sem war­to zasta­no­wić się nad kon­dy­cją współ­cze­snych służb spo­łecz­nych. Czy tak napraw­dę ich prio­ry­te­tem jest człowiek?