- Szczegóły
- Kategoria: Turystyka
- Odsłony: 2462
Początki historii Szklarskiej Poręby związane są z rozwojem hutnictwa oraz poszukiwaniami szlachetnych kamieni i kruszców. Pod koniec XIII wieku tereny dzisiejszej Szklarskiej Poręby zostały wykupione przez zakon Joannitów z Cieplic, którzy poszukiwali w rejonie złota i szlachetnych kamieni.
Najważniejszą bazą wypadową poszukiwaczy skarbów była Szklarska Poręba Dolna wówczas nazywana Starą Wsią. Leżała na szlaku ze Śląska do Czech. Był to szlak zachodnich Karkonoszy, najstarszy wzmiankowany w średniowiecznych podaniach i zapiskach, tak zwana Czeska Ścieżka.
Wbrew wyobrażeniom, największym bogactwem tej części Śląska okazały się nie kamienie i kruszce szlachetne, ale złoża kwarcu i liczne cieki wodne, w oparciu o które rozwinęło się szklarstwo, stając się fundamentem rozwoju osadnictwa. Najszersza w Europie żyła kwarcowa biegnie z Izerskich Garbów koło Rozdroża Izerskiego na Kamieniecki Grzbiet. Ma ona kilka kilometrów długości i jest eksploatowana bez przerwy od wczesnego średniowiecza.
- Szczegóły
- Kategoria: Turystyka
- Odsłony: 2234
Powstanie i rozwój Kowar wiążą się przede wszystkim z górnictwem rud żelaza i kowalstwem. W 1148 roku legendarny gwarek Walon Laurentius Angelus odkrył na zboczu Góry Rudnik rudę żelaza. 10 lat później z polecenia ówczesnego księcia Polski Bolesława Kędzierzawego założono w tym miejscu osadę, a niedługo później rozpoczęto eksploatację rudy, zaczęto kuć żelazo i wytwarzać różne wyroby metalowe.
Działalność górnicza dawała gwarkom wiele przywilejów - byli oni ludźmi wolnymi, co w średniowieczu, siłą rzeczy musiało być przyczyną wielu konfliktów z możnowładcami. Dzięki górnictwu, hutnictwu oraz kowalstwu Kowary stały się osadą w miarę bogatą i skutecznie konkurowały z położoną kilkanaście kilometrów dalej Jelenią Górą.
- Szczegóły
- Kategoria: Turystyka
- Odsłony: 2194
Leśna, to niewielkie dolnośląskie miasteczko położone w odległości około 10-ciu kilometrów na południowy – zachód od Lubania Śląskiego, prawie dokładnie w połowie drogi łączącej Lubań z Czerniawą Zdrój.
Pierwsza wzmianka o osadzie Leśna datowana jest na rok 1144, natomiast pierwszym źródłem podającym Leśną jako osadę miejską jest akt sprzedaży miasta datowany 3-go mają 1329 roku. Dokument wystawiony jest przez księcia Henryka I Jaworskiego, który władał Leśną od roku 1319. Po śmierci księcia w roku 1346 miasto wraz z przyległościami znalazło się pod panowaniem korony czeskiej. Od tego okresu aż do roku 1785 Leśną władała rodzina von Dobschütz.
- Szczegóły
- Kategoria: Turystyka
- Odsłony: 2611
Na zachód od rzeki Kwisy, aż po Nysę Łużycką rozciąga się ziemia, która przez długi okres dziejów należała do tzw. Milska. W przekazach XVII i XVIII wieku zaliczano ją do Górnych Łużyc. Tu właśnie na Pogórzu Izerskim, w malowniczej dolinie Kwisy leży Lubań, niegdyś ludna osada handlowo - celna.
O charakterze tej osady zadecydowało jej bardzo korzystne położenie geograficzne. Krzyżowały się tu bowiem ważne szlaki handlowe: droga prowadząca ze Śląska do Czech oraz trakt z Rusi do Miśni i Łużyc. Położenie miasta także obecnie przedstawia się bardzo korzystnie; do Niemiec jest z Lubania 25 km, mniej - więcej tyle samo do Czech.
Ze wzmianek kronikarskich, nie zawsze popartych dokumentami, wynika, że stara osada rzemieślniczo - handlowa jaką był Lubań - otrzymała prawa miejskie w pierwszej połowie XIII wieku. Dokładna data lokacji miasta nie jest znana, w tej kwestii historycy nie są zgodni. Jedni utrzymują, że Lubań lokowano jeszcze za czasów Bolka I Wysokiego. Inni uważają, że otrzymał prawa miejskie w 1220 roku, Jeszcze inni twierdzą, że lokacja miasta musiała nastąpić w II połowie XIII wieku, około roku 1268.
Strona 13 z 19