Misją Olimpiad Specjalnych jest zapewnienie osobom z niepełnosprawnością intelektualną od ósmego roku życia wzwyż całorocznego cyklu treningów i zawodów sportowych w różnych olimpijskich dyscyplinach sportowych. Ta forma aktywności wpływa na rozwój sprawności fizycznej, daje sposobność demonstrowania odwagi, doświadczania radości i dumy z własnych sportowych osiągnięć. Uczestnictwo w ruchu Olimpiad Specjalnych to również szansa na nowe przyjaźnie i możliwość pełniejszego włączenia się w życie społeczności lokalnej. Olimpiady Specjalne zostały stworzone w przekonaniu, że osoby z niepełnosprawnością intelektualną potrafią przy odpowiedniej zachęcie i instrukcji trenować, cieszyć się i czerpać korzyści z uprawiania sportów indywidualnych i zespołowych, dostosowanych, jeśli to niezbędne, do ich potrzeb i możliwości.
Celem Olimpiad Specjalnych jest wspomaganie rozwoju osób z niepełnosprawnością intelektualną poprzez udział we współzawodnictwie sportowym oraz zwiększenie świadomości społecznej i szerzenie wiedzy na temat możliwości osób z tą forma niepełnosprawności.
Rozpoczęcie działalności ruchu Special Olympics w USA i Kanadzie przypada na rok 1963. Dziedziczka znanej fortuny, Pani Eunice Kennedy Shriver przygotowała i przeprowadziła pierwsze półkolonie sportowe dla osób z upośledzeniem umysłowym. I Międzynarodowe Letnie Igrzyska Olimpiad Specjalnych zorganizowano pięć lat później, w 1968 roku w Chicago. Udział wzięło aż 1000 zawodników. Od tego czasu systematycznie odbywają się kolejne imprezy rangi światowej. W 1983 roku do międzynarodowej rywalizacji dołączyła reprezentacja z Polski. Światowe Zimowe Igrzyska Special Olympics po raz pierwszy zostały przeprowadzone w 1977 roku w Colorado. Igrzyska letnie i zimowe odbywają się w cyklu 4 letnim, naprzemiennie, co 2 lata letnie i zimowe. Polska reprezentacja wystąpiła w Światowych Zimowych Igrzyskach Special Olympics pierwszy raz w 1985 roku.
W Olimpiadach Specjalnych przyjęto podział na dwie grupy dyscyplin sportowych, w których zawodnicy Olimpiad Specjalnych mogą trenować i startować — dyscypliny sportowe oficjalne i popularne lokalnie. W letnich igrzyskach rywalizacja przebiega w 20 dyscyplinach – tj. pływanie, kolarstwo, piłka nożna, podnoszenie ciężarów. W zimowych natomiast jest tylko 5 konkurencji – narciarstwo zjazdowe, biegowe, łyżwiarstwo figurowe, łyżwiarstwo szybkie, hokej halowy.
Wiele osób nie miało do tej pory okazji usłyszeć o Olimpiadach Specjalnych, ale wystarczy sobie wyobrazić, że na świecie jest już ponad trzy miliony zawodników, by zrozumieć, że są to imprezy z wielką rangą. W dzisiejszych czasach ogromną role w świadomości ludzi odgrywają media, które niestety Olimpiady Specjalne „omijają szerokim łukiem”. Podstawowa różnica, w porównaniu z prawdziwymi Igrzyskami Olimpijskimi polega na tym, że podczas igrzysk organizowanych przez ruch Special Olympics nie wolno stosować żadnej formy reklamy.
Osobiście miałem okazję zobaczyć na własne oczy REGIONALNY TURNIEJ PIŁKI NOŻNEJ ZUNIFIKOWANEJ OLIMPIAD SPECJALNYCH w Zabrzu i muszę przyznać, że pozytywnie zaskoczył mnie poziom rozgrywek, a negatywnie – fakt, że na trybunach były wyłącznie osoby związane z tym turniejem. Jestem pewny, że dla uczestników widzowie z pewnością byliby motywacją do tego, by dać z siebie wszystko. Choć muszę przyznać, że żadnemu zawodnikowi nie można było odmówić zaangażowania. Jak trener piłki nożnej, z piłkarskiego punktu widzenia wyszkolenia, muszą przyznać, ze niektórzy zawodnicy prezentowali zaskakujące umiejętności, którymi przewyższali niejednego swojego zdrowego rówieśnika. Jestem przekonany, że gdyby ktoś zobaczył występy niektórych drużyn i nie wiedział, że jest to turniej dla osób niepełnosprawnych, z pewnością nawet by mu to przez myśl nie przeszło.
Paruyr Tovmasyan