Lwówek Śląski jest jednym z najstarszych dolnośląskich miast, a także jednym z pierwszych w Polsce lokowanych na prawie magdeburskim. Już we wczesnym średniowieczu Lwówek stał się wyraźnym i ważnym lokalnym centrum gospodarczym i ośrodkiem osadnictwa wiejskiego.
O rozwoju miasta zadecydowało jego dogodne położenie przy znanym szlaku handlowym zwanym Królewską Droga, oraz eksploatacja złota na obszarach bezpośrednio przyległych do Lwówka. Już w roku 1217 książę Henryk Brodaty nadał Lwówkowi Śląskiemu prawa miejskie, co przyczyniło się do szybkiego rozwoju miasta.
Oprócz rozwoju gospodarczego Lwówek zaznacza także swoje znaczenie jako ośrodek władzy – to właśnie tutaj w 1243 roku książę Bolesław Rogatka zorganizował pierwszy na Śląsku turniej rycerski, natomiast w latach 1278–86 Lwówek był siedzibą księcia Bernarda Zwinnego i stolicą samodzielnego księstwa.
W 1329 roku miasto liczyło około 11 tysięcy mieszkańców i należało do najludniejszych ośrodków miejskich na Śląsku. W tym czasie zmieniała się struktura gospodarcza miasta; w miarę wyczerpywania się złóż złota, podstawą utrzymania mieszkańców stało się rzemiosło, głównie sukiennictwo i tkactwo, handel oraz obróbka kamienia budowlanego. W miarę rozwoju miasta lwóweccy mieszczanie uzyskiwali ważne przywileje, między innymi; prawo do organizowania targów i jarmarków, handlu solą oraz bicia własnej monety.
Po śmierci księżny Agnieszki w roku 1392 Lwówek przeszedł pod panowanie czeskie. Ponad sto lat później, w roku 1498 , król czeski Władysław Jagiellończyk nadał Lwówkowi herb, który, za wyjątkiem krótkiej przerwy, był używany do roku 1967, a zatem do czasów współczesnych.
Na początku XVII wieku w mieście funkcjonowało i znakomicie prosperowało 450 warsztatów sukienniczych..Okres ten zamknęła wojna trzydziestoletnia , w trakcie której Lwówek został spustoszony i w dużym stopniu zniszczony.
Zniszczenia wojenne, straty ludnościowe oraz pożary w latach 1659 i 1704, spowodowały, że przez cały wiek XVIII miasto z trudem egzystowało. Niewielkie ożywienie gospodarcze nastąpiło pod koniec XVIII wieku, kiedy Lwówek, liczący wówczas nieco ponad 2600 mieszkańców, skorzystał z koniunktury, panującej wtedy w Prusach.
Niestety, odradzający się rozwój gospodarczy został ponownie zahamowany w trakcie wojen napoleońskich, kiedy miasto odwiedził sam cesarz Napoleon Bonaparte, który 22 sierpnia 1813 roku zwyciężył Prusaków podczas tak zwanej “pierwszej bitwy nad Bobrem” . “Druga bitwa nad Bobrem”, stoczona 29 sierpnia 1813 roku, zakończyła się klęską Francuzów.
W dziejach Lwówka dopiero w drugiej połowie XIX następuje pewne ożywienie gospodarcze. Miasto uzyskuje w roku 1884 połączenie kolejowe ze Złotoryją, a w rok później z Gryfowem Śląskim oraz w roku 1909 z Jelenią Górą. W mieście i okolicy rozwija się turystyka, w widoczny sposób wzbogaca się także oferta kulturalna Lwówka, który za sprawa kapeli dworskiej koncertującej w pałacu Hohenzollernów, staje się lokalnym centrum kulturalnym.
W tym okresie rozwija się również przemysł spożywczy — w mieście powstaje między innymi nowoczesny browar Hohbergów oraz wytwórnia wódek. Następuje wyraźny rozkwit lokalnych kamieniołomów, powstaje kopalnia gipsu i anhydrytu.
Kres kolejnemu rozdziałowi prosperity kładzie pierwsza wojna światowa — w okresie międzywojennym liczba ludności Lwówka wzrosła do ponad 6 tysięcy, ale w widoczny sposób zmalała liczba zakładów przemysłowych i rzemieślniczych. Procesu degradacji gospodarczej miasta nie zdołał nawet zatrzymać specjalny program pomocy prowincjom wschodnim Rzeszy Niemieckiej wdrożony w roku1937 roku.
W czasie II wojny światowej pogłębia się zastój gospodarczy miasta, które w ostatniej fazie walk zostaje zniszczone w 40 %. Lwówek Śląski, zajęty przez wojska radzieckie 9 maja 1945 roku, w tym samym miesiącu staje się ośrodkiem administracji powiatowej pełniąc tę funkcję do czerwca 1975 roku. Obecnie miasto jest siedzibą gminy miejsko wiejskiej, obejmującej Lwówek Śląski i 28 wsi.
Tadeusz Siwek